Jakiś czas temu zaciekawiło mnie japońskie kino. Pierwszy film, który zapadł mi w pamięć to "Harakiri" z 1962 roku w reżyserii Masakiego Kobayashiego. Akcja filmu rozgrywa się pomiędzy 1619 a 1630 rokiem, w okresie Edo, podczas rządów shōgunów z rodu Tokugawa. Film przedstawia negatywne cechy ówczesnego systemu feudalnego oraz krytycznie odnosi się do cech i postępowania daimyō oraz innych wysoko postawionych obywateli. Popełnienie seppuku uważane było za jedyny sposób na ocalenie splamionego honoru.
Jakiś czas temu obejrzałam wersję z 2011 roku w reżyserii Takashi Miike. Polecam dwie wersje.
"Bunt" z 1967 roku w reżyserii Masaki Kobayashi. Przez swoje nieposłuszeństwo Isaburo dostaje wraz z synem rozkaz popełnienia harakiri. Obaj postanawiają się zbuntować i walczyć o honor rodziny.
"Kwaidan, czyli opowieści niesamowite" z 1964 roku w reżyserii Masakiego Kobayashiego. Cztery historie zaczerpnięte z japońskiego folkloru, gdzie o los ludzi walczą duchy, zjawy i upiory.
"Ichi the Killer" w reżyserii Takashi Miike z 2001 roku, będący adaptacją mangi Hideo Yamamoto, opowiada historię Kakihary poszukującego zaginionego bossa Anjo. Dowiaduje się, że za zabójstwo bossa odpowiada Ichi, w rzeczywistości zwykły chłopak manipulowany przez tajemniczego Jijii. Fim mi się nie podoba, za mało wątku, za dużo tortur.
"13 zabójców" z 2010 roku wyreżyserowany przez Takashiego Miike jest remakiem czarnobiałego filmu Eiichiego Kudō Jūsan-nin no shikaku, powstałego w 1963 roku. Brat panującego władcy, Matsudaira, słynie z okrucieństwa. Postanawia on umocnić swoją pozycję polityczną. Niepokoi to właścicieli ziemskich. Zlecają oni samurajowi Shinzaemonowi zabicie tyrana. Do zadania wybiera on sobie trzynastu śmiałków.
Ten sam reżyser nakręcił "Grę wstępną" w 1999 roku. Shigeharu Aoyama,wdowiec w średnim wieku, jest namawiany przez swojego 17-nastoletniego syna do rozpoczęcia spotykania się z kobietami. Yasuhisa Yoshikawa, producent filmowy i przyjaciel głównego bohatera wpada na pomysł stworzenia fałszywego przesłuchania, na którym młode kobiety będą ubiegać się o „rolę” żony dla Aoyamy. Mężczyzna przystaje na tę propozycję i podczas przesłuchania jest oczarowany jedną z kobiet, Asami Yamazaki.
"13 zabójców" z 2010 roku wyreżyserowany przez Takashiego Miike jest remakiem czarnobiałego filmu Eiichiego Kudō Jūsan-nin no shikaku, powstałego w 1963 roku. Brat panującego władcy, Matsudaira, słynie z okrucieństwa. Postanawia on umocnić swoją pozycję polityczną. Niepokoi to właścicieli ziemskich. Zlecają oni samurajowi Shinzaemonowi zabicie tyrana. Do zadania wybiera on sobie trzynastu śmiałków.
Ten sam reżyser nakręcił "Grę wstępną" w 1999 roku. Shigeharu Aoyama,wdowiec w średnim wieku, jest namawiany przez swojego 17-nastoletniego syna do rozpoczęcia spotykania się z kobietami. Yasuhisa Yoshikawa, producent filmowy i przyjaciel głównego bohatera wpada na pomysł stworzenia fałszywego przesłuchania, na którym młode kobiety będą ubiegać się o „rolę” żony dla Aoyamy. Mężczyzna przystaje na tę propozycję i podczas przesłuchania jest oczarowany jedną z kobiet, Asami Yamazaki.
Japońskie kino zasłynęło dzięki filmom Akiry Kurosawy. Moim ulubionym filmem jest "Siedem samurajów" z 1954 roku. Jest powszechnie uznawany za jeden z najważniejszych filmów w historii kinematografii. Bardzo często określany jako najlepszy film nieamerykański, stał się inspiracją dla setek produkowanych później filmów akcji.
Polecam również "Rashōmon" z 1950 roku w reżyserii Akiry Kurosawy. Film oparty jest na dwóch opowiadaniach Ryūnosuke Akutagawy, zwanego„ojcem japońskich opowiadań”. Opowiada o napadzie na samuraja i jego żonę, dokonanym przez rozbójnika Tajōmaru. Wydarzenie relacjonowane jest przez cztery osoby, z których każda przedstawia je zupełnie inaczej, a dotarcie do prawdy okazuje się niemożliwe.
Kolejnym filmem tego samego reżysera jest "Straż przyboczna" (Yōjinbō) z 1961 roku. Jest to historia rōnina, który wędrując w poszukiwaniu szczęścia, trafia do miasteczka terroryzowanego przez dwie zwalczające się bandy.
Bardzo ciekawy jest film historyczny "Sobowtór" (Kagemusha, dosł. wojownik-cień) z 1980 roku. W Japonii okresu Sengoku Shingen Takeda jest potężnym, feudalnym władcą (daimyō) siejącym postrach pośród swoich wrogów. Jeden z nich, Nobunaga Oda, sprzymierza się z Ieyasu Tokugawą. Śmiertelnie ranny Takeda zleca utrzymanie w tajemnicy swojej śmierci przez trzy lata i znalezienie sobowtóra na swoje miejsce. Do tej roli wybrano człowieka nazywanego kagemusha (wojownik-cień). Okazuje się on drobnym bandytą, który nie posiada charyzmy Takedy. Końcową sceną jest historyczna bitwa pod Nagashino w 1575 r.
"Ran" (rebelia, powstanie, bunt) z 1985 r., oparty jest na fabule Króla Leara Williama Shakespeare’a. Akcja toczy się w Japonii okresu Sengoku. Film zawiera wiele misternych wątków pobocznych dotyczących zdrady i zabójstw wewnątrz rodzin, obnażających próżność i fałsz dworskiego życia. Uważany jest za jeden z najlepszych filmów Kurosawy. W 1985 r. zdobył Oscara za najlepsze kostiumy.
"Tron we krwi" (Zamek Pajęczej Sieci) w reżyserii Akiry Kurosawy z 1957 roku, powstały w oparciu o Makbeta Williama Shakespeare’a. Akcja zostaje przeniesiona z jedenastowiecznej Szkocji do Japonii okresu Sengoku.
"Piętno śmierci" z 1952 roku w reż. Akiry Kurosawy. Kanji Watanabe, wdowiec, mężczyzna w średnim wieku jest urzędnikiem magistratu z wieloletnim stażem. Jego życie jest szare i monotonne, dzień nie różni się jeden od drugiego. Pewnego dnia dowiaduje się, że jest chory na raka żołądka i pozostało mu zaledwie kilka miesięcy życia. Ta straszliwa wiadomość zmusza go do dogłębnego zastanowienia się nad swoim dotychczasowym bytem. Wybiera z konta oszczędności całego życia i postanawia "zaszaleć". Wraz z przygodnie poznanym w jednej z knajp, niespełnionym pisarzem spędza po raz pierwszy w życiu noc poza domem, oddając się rozrywkom nocnego życia wielkiego miasta.
"Rudobrody" z 1965 roku, w reżyserii Akiry Kurosawy, opowiadający historię lekarza i jego relacji z młodym praktykantem. W drugim planie toczy się także historia zaczerpnięta ze Skrzywdzonych i poniżonych Fiodora Dostojewskiego, opowiadająca o młodej dziewczynie uratowanej z domu publicznego.
"Dō desu ka den" z 1970 roku w reżyserii Akiry Kurosawy. Akcja filmu rozgrywa się w skrajnie biednej dzielnicy dużego japońskiego miasta, gdzie niezwykle ubodzy mieszkańcy urządzili swego rodzaju osiedle, pełne prowizorycznych schronień, na wysypisku śmieci. Film nie posiada jednego wątku głównego. Zamiast tego opowiada równolegle historie kilkunastu rodzin i osób żyjących w tym środowisku. Kurosawa ukazuje całą galerię ludzkich postaw i problemów, takich jak chociażby alkoholizm, różne formy patologicznych relacji wewnątrz rodziny, czy skrajną niezaradność życiową niektórych biedaków, połączoną ze specyficznie rozumianymi dumą i fantazją. Z drugiej strony dostarcza przykładów bezinteresownej, czasem wręcz naiwnej, ludzkiej dobroci.
Piękne zdjęcia znajdziecie w filmie "Sakuran" z 2006 roku, w reżyserii Mika Ninagawa. Szczególnie podobały mi się kostiumy i charakteryzacja. Nie wiem, czy ma on przedstawiać świat geisz, czy prostytutek, bo to były różne światy, choć zazwyczaj są mylone.
Kolejnym ciekawym filmem jest "Zatōichi" z 2003 roku, nakręcony przez Takeshiego Kitano. Głównym bohaterem filmu jest Zatōichi, kultowa w Japonii postać ślepego szermierza. Bohater ten pojawił się wcześniej w dwudziestu sześciu filmach i stuodcinkowym serialu. W główną rolę wcielił się sam Kitano.
Ten sam reżyser nakręcił film "Sonatine" w 1993 r. opowiada historię gangsera Murakawa, który postanawia zmienić swoje życie.
"Powrót przyjaciół" z 1996 roku, tego samego reżysera. Masuru i Shinji to dwójka nastoletnich przyjaciół wędrujących bez celu przez życie. Obaj nic nie robią całymi dniami i powoli zaczynają wkraczać do przestępczego świata. Ratunkiem dla nich mogą stać się treningi bokserskie, ale Masuru nie potrafi skorzystać z szansy, jaką daje sport i zaczyn pracować dla miejscowego gangu yakuza.
"Hana-bi" z 1997 r., w reżyserii i wedle scenariusza Takeshiego Kitano, uznawany jest za jedną z najlepszych prac tego twórcy. Otrzymał Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Wenecji.
Parę dni temu obejrzałam wzruszający a zarazem zabawny film "Kikujiro" (Kikujirō no natsu; dosłownie: Lato Kikujirō) z 1999 roku, nakręcony przez słynnego aktora Takeshiego Kitano. Opowiada historię chłopca, wychowywanego przez babcię, który w czasie wakacji postanawia odnalezć swoją nieznaną matkę. W podróży towarzyszy mu były członek yakuzy.
Kolejnym filmem tego reżysera jest "Brutalny glina" (Sono otoko, kyōbō ni tsuki) z 1989 roku. Film uważany za jeden z najlepszych obrazów kina akcji. Historia koncentruje się wokół detektywa Azumy, kapryśnego, zamkniętego w sobie policjanta, który by osiągnąć zamierzony cel nie waha się nagiąć granic ustalonych przez prawo. Gdy śledztwo w sprawie nielegalnego handlu narkotykami przybiera nieoczekiwany obrót, bezwzględny Azuma bierze sprawy w swoje ręce…
Historię ludzi y Hiroszimy i okolic, po zrzuceniu bomby atomowej, opisuje film "Czarny deszcz" (Kutoi ame) z 1989 w reżyserii Shōhei Imamura. Jest to ekranizacja powieści autorstwa Ibuse Masuji pod tym samym tytułem.
"Ballada o Narayamie" z 1983 roku, wyreżyserowany przez Shōhei Imamurę. W niewielkiej wiosce każdy, kto osiągnie wiek 70 lat musi ją opuścić, w celu udania się na szczyt pewnej góry, aby tam umrzeć. Jeśli ktokolwiek odmówi, przyniesie wstyd swojej rodzinie. Staruszka Orin jest w wieku 69 lat. Najbliższej zimy i na nią przychodzi czas odbyć ostatnią podróż. Jednak wpierw musi ona się upewnić, czy jej najstarszy syn Tatsuhei znalazł dla siebie żonę. Pierwsza wersja w reżyserii Keisuke Kinoshita powstała w 1958.
"Ciepła woda pod czerwonym mostem" (2001) reżyser Shohei Imamura. Tokijski urzędnik, Yosuke Sasano, którego firma zbankrutowała, jest bez pracy i perspektyw. Skłócony z żoną, Tomoko, chwile wytchnienia odnajduje w rozmyślaniach o dziwnej historii, którą opowiedział mu przed śmiercią jego przyjaciel Tarō. Nie wierzy w opowieść o ukrytym skarbie, ale zafascynowany legendą wsiada do pociągu i jedzie do wioski rybackiej.
"Samuraj-zmierzch" z 2002 roku w reżyserii Yōji Yamada. Rozgrywający się w XIX-wiecznej Japonii dramat opowiadający historię biednego samuraja, który chcąc opłacić koszt pochówku ukochanej żony musiał sprzedać swój miecz. Pozbawiony najważniejszej rzeczy dla każdego samuraja Seibei - bo tak nazywa się bohater - poświęca się rodzinie cały swój czas poświęcając dwóm córkom i starej matce. Niebawem w jego domu pojawia się Tomoe, dawna ukochana, która niedawno się rozwiodła.
"Ukryty miecz" z 2004 roku, w reżyserii Yōji Yamada, opowiada historię Munezo, który po śmierci ojca, zmuszonego do popełnienia harakiri, traci wyższą pozycję samuraja. Przede wszystkim tofilm o miłości i honorze oraz krytyka postępowania daimyō oraz innych wysoko postawionych obywateli. Bardzo dobry film- polecam.
Trylogię Yōji Yamady kończy "Miłość i honor" z 2006 roku. Samuraj Shinnojo Mimura traci wzrok. Aby utrzymać rodzinę, jego żona decyduje się na drastyczny krok.
"Kobieta z wydm" z 1964 roku w reżyserii Hiroshiego Teshigahary jest adaptacją powieści Kōbō Abego o tym samym tytule. W 1964 film stał się oficjalnym japońskim kandydatem do rywalizacji o Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Niki Junpei, entomolog-amator, korzystając z kilku dni wolnego, jedzie nad morze. Przemierza wydmy z nadzieją, że uda mu się odkryć nowy gatunek owadów. Ponieważ spóźnia się na ostatni autobus, postanawia skorzystać z gościny miejscowych wieśniaków. Po sznurowej drabince Junpei schodzi do głębokiej jamy w wydmie. Tam czeka młoda kobieta, która mieszka w drewnianej chatce, podaje kolację i rozściela posłanie. Rankiem okazuje się, że sznurowa drabinka zniknęła, a on zostaje uwięziony..
"Dzieci Hiroszimy" z 1952 w reżyserii Kaneto Shindō, opowiada o losach ludzi napromieniowanych w wyniku zrzucenia na Hiroszimę.
"Kobieta-diabeł" (Onibaba) to film grozy z 1964 roku w reżyserii Kaneto Shindō. Akcja toczy się w czternastowiecznej Japonii. Kraj pogrążony jest w krwawej wojnie domowej. Dwie wiejskie kobiety (teściowa i synowa) ukrywają się na bagnie porosłym trzciną i mordują błąkających się samotnie żołnierzy rozbitych wojsk. Następnie sprzedają ich broń w zamian za ryż. Polecam ten film, szczególnie podobają mi się dźwięk i zdjęcia, które zmieniają monotonny krajobraz w pełen emocji dynamizm.
"Opowieść przy deszczu i księżycu" z 1953 roku w reżyserii Kenji Mizoguchiego. Scenariusz filmu został oparty na opowiadaniach Akinari Uedy i Guy de Maupassanta. Akcja toczy się w XVI. wiecznej Japonii, dotkniętej wojnami między klanami. Wieśniacy Genjurô i Miyagi mieszkają nad brzegiem jeziora Biwa. Jeden marzy o bogactwie, drugi o zostaniu sławnym samurajem.
"Ukrzyżowani kochankowie" z 1954 roku w reżyserii Kenjiego Mizoguchi, będący adaptacją XVII-wiecznej sztuki Daikyoji sekireki autorstwa Monzaemona Chikamatsu. Film został nominowany do Złotej Palmy na MFF w Cannes w 1955 roku.
"Ulica hańby" z 1956 roku , reżyseria Kenji Mizoguchi. Opowieść o pięciu prostytutkach pracujących w dzielnicy Tokyo, Yoshiwara. Z uwagi na to, iż parlament rozważa wprowadzenie zakazu uprawiania prostytucji, co dzień rozgrywa się dramat dla tych pięciu kobiet. Każda z nich ma swe marzenia i pobudki by zajmować tym czym się zajmuje. Hanae jest mężatką, jednak jej mąż jest bez pracy.
"Wrota piekieł" (Jigokumon) z 1953 w reżyserii Teinosuke Kinugasa otrzymał Złotą Palmę w 1954, zdobył też dwa oscary: za najlepsze kostiumy i jako najlepszy film nieanglojęzyczny. Podczas walk między klanami w XII w., samuraj Moritoh zostaje nagrodzony za waleczność. Jako nagrode pragnie poślubić Kesę/ żonę innego samuraja.
Film "Tokijska opowieść" z 1953 roku w reżyserii Yasujirō Ozu uznawany jest za najwybitniejsze dzieło reżysera. Dwoje starszych ludzi wyrusza do Tokio, aby spotkać się ze swoimi dorosłymi, od dawna nie widzianymi dziećmi oraz ze swoją synową, żoną ich zmarłego syna. Okazuje się jednak, że młodzi ludzie, zajęci swoimi sprawami, nie mają czasu dla rodziców. Wysyłają ich więc do uzdrowiska. Staruszkowie nie czują się tam jednak najlepiej. Wracają więc do Tokio.
W 2013 roku powstał remake "Tokyo Family" w reżyserii Yôji Yamady.
"Ukryty miecz" z 2004 roku, w reżyserii Yōji Yamada, opowiada historię Munezo, który po śmierci ojca, zmuszonego do popełnienia harakiri, traci wyższą pozycję samuraja. Przede wszystkim tofilm o miłości i honorze oraz krytyka postępowania daimyō oraz innych wysoko postawionych obywateli. Bardzo dobry film- polecam.
Trylogię Yōji Yamady kończy "Miłość i honor" z 2006 roku. Samuraj Shinnojo Mimura traci wzrok. Aby utrzymać rodzinę, jego żona decyduje się na drastyczny krok.
"Kobieta z wydm" z 1964 roku w reżyserii Hiroshiego Teshigahary jest adaptacją powieści Kōbō Abego o tym samym tytule. W 1964 film stał się oficjalnym japońskim kandydatem do rywalizacji o Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Niki Junpei, entomolog-amator, korzystając z kilku dni wolnego, jedzie nad morze. Przemierza wydmy z nadzieją, że uda mu się odkryć nowy gatunek owadów. Ponieważ spóźnia się na ostatni autobus, postanawia skorzystać z gościny miejscowych wieśniaków. Po sznurowej drabince Junpei schodzi do głębokiej jamy w wydmie. Tam czeka młoda kobieta, która mieszka w drewnianej chatce, podaje kolację i rozściela posłanie. Rankiem okazuje się, że sznurowa drabinka zniknęła, a on zostaje uwięziony..
"Dzieci Hiroszimy" z 1952 w reżyserii Kaneto Shindō, opowiada o losach ludzi napromieniowanych w wyniku zrzucenia na Hiroszimę.
"Kobieta-diabeł" (Onibaba) to film grozy z 1964 roku w reżyserii Kaneto Shindō. Akcja toczy się w czternastowiecznej Japonii. Kraj pogrążony jest w krwawej wojnie domowej. Dwie wiejskie kobiety (teściowa i synowa) ukrywają się na bagnie porosłym trzciną i mordują błąkających się samotnie żołnierzy rozbitych wojsk. Następnie sprzedają ich broń w zamian za ryż. Polecam ten film, szczególnie podobają mi się dźwięk i zdjęcia, które zmieniają monotonny krajobraz w pełen emocji dynamizm.
"Czarny kot" film grozy z 1968 roku w reżyserii Kaneto Shindō. Akcja toczy się w feudalnej Japonii w czasach wojen domowych. Grupa samurajów wdziera się do wiejskiej chaty, gdzie mieszkają dwie kobiety (teściowa i synowa). Żołnierze gwałcą je i mordują. Chatę palą i odchodzą. Na zgliszczach chaty pojawiają się czarne koty. Kobiety powracają do życia jako demony - pół kobiety, pół koty. Pałając rządzą zemsty zabijając każdego napotkanego samuraja.
"Zarządca Sanshō" z 1954 roku w reżyserii Kenji Mizoguchiego. Bohater filmu, sprzedany w niewolę wraz ze swoją siostrą chłopiec Zushiō, doświadcza okrucieństw popełnianych przez władczego zarządcę imieniem Sanshō. Ów możny znajduje się pod ochroną państwa feudalnego, które podtrzymuje nierówności panujące w Japonii. Zushiō, pragnąc zemścić się na zarządcy i odnaleźć swoją matkę sprzedaną do burdelu, powoli kształtuje swoją pozycję na drabinie społecznej, aby z upływem czasu stać się gubernatorem i wykorzystać swoje uprawnienia do chwilowego zawieszenia nierówności społecznych.
"Ukrzyżowani kochankowie" z 1954 roku w reżyserii Kenjiego Mizoguchi, będący adaptacją XVII-wiecznej sztuki Daikyoji sekireki autorstwa Monzaemona Chikamatsu. Film został nominowany do Złotej Palmy na MFF w Cannes w 1955 roku.
"Elegia Naniwy" z 1936 roku , reżyseria Kenji Mizoguchi. Opowiada historię młodej kobiety o imieniu Ayako, która poświęca się dla dobra rodziny, zostając kochanką swego szefa Asai.
"Wrota piekieł" (Jigokumon) z 1953 w reżyserii Teinosuke Kinugasa otrzymał Złotą Palmę w 1954, zdobył też dwa oscary: za najlepsze kostiumy i jako najlepszy film nieanglojęzyczny. Podczas walk między klanami w XII w., samuraj Moritoh zostaje nagrodzony za waleczność. Jako nagrode pragnie poślubić Kesę/ żonę innego samuraja.
Film "Tokijska opowieść" z 1953 roku w reżyserii Yasujirō Ozu uznawany jest za najwybitniejsze dzieło reżysera. Dwoje starszych ludzi wyrusza do Tokio, aby spotkać się ze swoimi dorosłymi, od dawna nie widzianymi dziećmi oraz ze swoją synową, żoną ich zmarłego syna. Okazuje się jednak, że młodzi ludzie, zajęci swoimi sprawami, nie mają czasu dla rodziców. Wysyłają ich więc do uzdrowiska. Staruszkowie nie czują się tam jednak najlepiej. Wracają więc do Tokio.
W 2013 roku powstał remake "Tokyo Family" w reżyserii Yôji Yamady.
"The Ring: Krąg" (Ringu) z 1998 r, w reżyserii Hideo Nakata. Horror na podstawie powieści Kōji’ego Suzuki. Krąg jest najbardziej dochodowym horrorem w historii japońskiej kinematografii. Doczekał się kontynuacji: The Ring: Krąg 2, Spirala oraz The Ring: Krąg – Narodziny, amerykańskiego remake’u The Ring z Naomi Watts w roli głównej, koreańskiego remake’u Ring Virus oraz gier i mang na jego podstawie.
Wśród japońskich nastolatków krąży legenda o śmiercionośnej kasecie video. Jedną z ofiar kasety jest Tomoko Oishi, siostrzenica dziennikarki Reiko Asakawy. Reiko postanawia zbadać sprawę. Odnajduje śmiercionośną kasetę i ogląda nagranie. Chwilę później dzwoni telefon, zaś w następnych dniach zaczynają dziać się wokół niej dziwne rzeczy. Kobiecie pozostaje coraz mniej czasu, aby rozwiązać zagadkę.
"Dark Water" z 2002 roku w reżyserii Hideo Nakata. Yoshimi Matsubara mieszka z sześcioletnią córką w obskurnym bloku. W budynku zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Kobieta dowiaduje się, że lokal położony piętro wyżej zajmowała kiedyś rodzina; której córka zniknęła w dziwnych okolicznościach. Teraz jej duch pojawia się na dachu przy zbiorniku z wodą. Yoshimi chce wyjaśnić tajemnicę jej śmierci. Film bardzo mi się podoba.
"Kaidan" z 2007 r. w reżyserii Hideo Nakata. Sainkichi zakochuje się w Oshigi. Nie dane jest im jednak zaznać szczęścia z powodu rodzinnej klątwy ciążącej na mężczyźnie.
"L: Change the World" z 2008 r, tego samego reżysera, opowiada o ostatnich dwudziestu trzech dniach życia L, jednego z głównych bohaterów Death Note’a. Powstał na motywach mangi autorstwa Tsugumi Ōby i Takeshiego Obaty. Całkowita akcja filmu rozciągnięta jest od momentu rozpoczęcia przez L'a śledztwa w sprawie Kiry do ostatniego dnia jego życia. Na początku L informuje Watari'ego że Kira na 97% znajduje się w Japonii i wyrusza tam. Pokazane są istotne fakty z filmu Death Note: Ostatnie imię: śmierć Watari'ego, spalenie przez L'a dwóch Notatników Śmierci, a także to, że L umrze za 23 dni (od wpisania jego imienia do notatnika) "cichą śmiercią".
"Asako. Dzień i noc" z 2018 roku, w reżyserii Ryûsuke Hamaguchi. Asako mieszka w Osace. Zakochuje się w Baku, wolnym duchu. Pewnego dnia chłopak znika bez śladu...
Dwa lata później znów spotykamy Asako. Obecnie mieszka w Tokio i spotyka się z Ryohei. Chłopak wygląda dokładnie jak Baku, ale ma zupełnie inną osobowość...
"The Sword of Doom" z 1966 roku w reżyserii Kihachi Okamoto, opowiada historię samuraja Ryonosuke, płatnego zabójcy.
"Samuraj" z 1954 roku w reżyserii Hiroshiego Inagaki, nagrodzony w 1955 roku Oskarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Film stanowi pierwszą część tzw. trylogii samurajskiej Inagakiego, której bohaterem jest słynny rōnin Musashi Miyamoto, żyjący w pierwszej połowie XVII wieku. Pozostałe dwie części to: Pojedynek w świątyni Ichijō-ji (1955) i Pojedynek na wyspie Ganryū (1956).
"Floating Clouds" (Ukigumo) z 1955 roku w reżyserii Mikio Naruse powstał na podstawie powieści Fumiko Hayashi, o tym samym tytule. Opowiada historię miłości między Yukiko i Tomioka w czasie drugiej wojny światowe i ich spotkaniu po latach.
"37 sekund" z 2019 roku, w reżyserii Hikari. Ograniczona przez zobowiązania wobec rodziny i społeczeństwa młoda twórczyni mangi rozpoczyna niekonwencjonalną podróż ku seksualnej wolności i osobistemu wyzwoleniu.
Dwa lata później znów spotykamy Asako. Obecnie mieszka w Tokio i spotyka się z Ryohei. Chłopak wygląda dokładnie jak Baku, ale ma zupełnie inną osobowość...
"The Sword of Doom" z 1966 roku w reżyserii Kihachi Okamoto, opowiada historię samuraja Ryonosuke, płatnego zabójcy.
"Samuraj" z 1954 roku w reżyserii Hiroshiego Inagaki, nagrodzony w 1955 roku Oskarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Film stanowi pierwszą część tzw. trylogii samurajskiej Inagakiego, której bohaterem jest słynny rōnin Musashi Miyamoto, żyjący w pierwszej połowie XVII wieku. Pozostałe dwie części to: Pojedynek w świątyni Ichijō-ji (1955) i Pojedynek na wyspie Ganryū (1956).
"Floating Clouds" (Ukigumo) z 1955 roku w reżyserii Mikio Naruse powstał na podstawie powieści Fumiko Hayashi, o tym samym tytule. Opowiada historię miłości między Yukiko i Tomioka w czasie drugiej wojny światowe i ich spotkaniu po latach.
„Pożegnania” (2008), w reżyserii Yôjirô Takita. Daigo Kobayashi jest tokijskim wiolonczelistą, który stracił pracę, gdy rozwiązano orkiestrę, w której grał. Wkrótce po tym Daigo postanawia wraz z żoną wrócić do rodzimej Sakaty i poszukać nowej pracy. Pewnego dnia przyjmuje ofertę NK Agency szukającej do pracy „towarzysza podróży”. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej Daigo dowiaduje się, że skrót NK jest akronimem nōkan – firmy zatrudniającej pracowników do domu pogrzebowego, gdzie przygotowuje się umarłych do ostatniej podróży.
"37 sekund" z 2019 roku, w reżyserii Hikari. Ograniczona przez zobowiązania wobec rodziny i społeczeństwa młoda twórczyni mangi rozpoczyna niekonwencjonalną podróż ku seksualnej wolności i osobistemu wyzwoleniu.
"Dziecięcy świat" ( Dare mo shiranai / dosł. Nikt nie wie) z 2004 roku w reżyserii Hirokazu Koreedy. Obraz wyróżniono nagrodą dla najlepszego aktora (nastoletni Yūya Yagira) na MFF w Cannes. Opowiada historię młodej matki Keiko Fukushima, która wraz z czwórką dzieci przeprowadza się do nowego mieszkania. Aby wynajmować to mieszkanie, zostaje zmuszona do ukrywania trójki dzieci.
"Air Doll" z 2009 roku w reżyserii Hirokazu Koreeda. Film powstał na podstawie serialu anime Kuuki Ningyo, opowiada historię dmuchanej lalki, która zakochuje się w człowieku.
Kolejnym filmem tego reżysera jest "Jak ojciec i syn" z 2013 roku. Ustabilizowane życie Ryōty Nonomiya i jego żony Midori przerywa wiadomość, że ich 6-letni syn Keita nie jest ich biologicznym dzieckiem, lecz został zamieniony w szpitalu po narodzinach z innym chłopcem. Dyrekcja szpitala organizuje spotkanie Nonomiyów z Yukari i Yūdai Saiki, właściwymi rodzicami Keity, wychowującymi Ryūseia – biologicznego syna Ryōty i Midori.
"Złodziejaszki" z 2018 roku w reżyserii Hirokazu Koreedy, otrzymał nagrodę główną festiwalu Złotą Palmę w Cannes. Przyznano mu też Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej oraz nominację do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Historia ubogiej japońskiej rodziny z Tokio, która przygarnia znalezioną na ulicy dziewczynkę. Każdy z członków rodziny stara się uciułać do wspólnego budżetu ile tylko jest w stanie. Babka oszukuje zamożniejszych krewnych, ojciec pracuje na budowie, matka w pralni, niejednokrotnie okradając klientów, starsza dziewczyna obnaża się przed mężczyznami w peep-show, a najmłodsi kradną, poduczeni do tego procederu przez ojca. Gdy po nieszczęśliwym wypadku chłopiec trafia do szpitala, nagle wychodzą na jaw skrywane przez dorosłych tajemnice.
"Imperium zmysłów" z 1976 roku w reżyserii Nagisy Ōshimy jest adaptacją głośnej w Japonii sprawy Sady Abe z 1936 roku, która po zabójstwie swojego kochanka pozbawiła go penisa. Z powodu cenzury panującej w owym czasie w Japonii, Ōshima nakręcił film za granicą. Mimo to został oskarżony o nieprzyzwoitość za publikację w Japonii scenariusza filmu i zdjęć z planu. Teoretycy filmu docenili umiejętne przeplatanie spraw politycznych i seksu oraz ujęcia kamery.
"Las w żałobie" z 2007 r, w reżyserii Naomi Kawase. Głównymi bohaterami są Shigeki - mężczyzna mieszkający w domu spokojnej starości oraz Machiko- jedna z opiekunek. W urodziny Shigekiego Machiko zabiera go na wycieczkę, gdy samochód osuwa się z drogi, zaczynają wędrówkę przez las, by wzajemnie się poznać i spróbować pogodzić się z nieszczęściami przeszłości...
"Tokyo Blues Norwegian Wood" z 2010 roku oparty na scenariuszu i reżyserii Trần Anh Hùnga, powstały na podstawie powieści Harukiego Murakamiego pod tym samym tytułem. Akcja filmu rozgrywa się w Tokio w latach 60. XX wieku. Wrażliwy student Tōru Watanabe jest zakochany w Naoko. Samobójcza śmierć przyjaciela oddala ich od siebie. Tōru pogrąża się w smutku. Jego nastawienie do świata zmienia spotkanie z przebojową Midori. Chłopak musi dokonać trudnego wyboru.
"Żona szpiega" (2020) w reżyserii Kiyoshi Kurosawa. W 1940 roku japoński kupiec Yusaku pozostawia swoją żonę i wyjeżdża do Mandżurii. Na miejscu staje się świadkiem barbarzyńskich aktów.
"Yakuza i rodzina" z 2020 r. , w reżyserii Michihito Fujii. Przyjęty do yakuzy młody Kenji przysięga posłuszeństwo swojemu szefowi i obiecuje przestrzegać zasad obowiązujących w rodzinie mimo zachodzących wokół zmian.
"Dzieciak z Asakusy" z 2021 r. , w reżyserii Hitori Gekidan. Akcja filmu toczy się w latach 60. XX wieku w Asakusie, obskurnej dzielnicy Tokio. Kitano rezygnuje z nauki w college’u i zatrudnia się w teatrze Asakusa France-za znanego z promowania komików i pokazów striptizu. Szybko zdobywa doświadczenie pod skrzydłami legendarnego komika Senzaburo Fukamiego.
Rurōni Kenshin: Kyōto taika-hen (Kyoto Inferno) z 2014 roku w reżyserii Keishiego Ōtomo.
.jfif)
Rurōni Kenshin: Densetsu no saigo-hen (The Legend Ends) z 2014 roku w reżyserii Keishiego Ōtomo. Jest to drugi z dwóch sequelów filmu z 2012 roku, będący kontynuacją filmu Kyōto taika-hen.
Rurōni Kenshin: Saishūshō – The Final ( The Final) z 2021 roku w reżyserii Keishiego Ōtomo. Kenshin Himura musi ponownie zmierzyć się ze swoją przeszłością, gdy Enishi Yukishiro, brat jego zmarłej pierwszej żony Tomoe, pojawia się w mieście, by ukarać Kenshina za śmierć jego siostry.
Rurōni Kenshin: Saishūshō – The Beginning z 2021 roku w reżyserii Keishiego Ōtomo.
Film jest prequelem i ukazuje, jak Kenshin Himura otrzymał swoją bliznę w kształcie krzyża. Koncentruje się na przeszłości Kenshina jako Zabójcy Battōsai w ostatnich latach bakumatsu, a także przedstawia jego związek z kobietą o imieniu Tomoe Yukishiro.
.jfif)
Seriale:
Nagi reżyser (2019 Netflix)
Biografia Toru Muranishiego — reżysera, który zrewolucjonizował świat pornografii w czasie boomu gospodarczego lat 80. XX wieku w Japonii.
"Midnight Diner: Tokyo Stories" (2016, (Netflix)
Klienci zwyczajnej japońskiej restauracji nad talerzami ulubionych dań odkrywają, jak wiele ich łączy.
Makanai: W kuchni domu maiko (2023) (Netflix)
Na podstawie mangi Aiko Koyama "Maiko-san chi no Makanai-san". Dwie bliskie przyjaciółki przeprowadzają się do Kioto, żeby zrealizować marzenie o byciu maiko. Kiedy jednak zamieszkują pod jednym dachem, każda podąża inną drogą.
First love (2022, Netflix)
Młodzi, wolni i ślepo zakochani. Gdy byli nastolatkami, świat stał przed nimi otworem, ale ich dorosłość jest nieco wyblakła… Tak jakby brakowało w niej czegoś ważnego.
Alice in Borderland (2020, Netflix)
Miłośnik gier komputerowych i dwójka jego przyjaciół trafiają do dziwnej wersji Tokio. Aby w niej przeżyć, muszą wziąć udział w niebezpiecznej grze.
Sanctuary (2023 Netflix)
Twardy i zawzięty chłopak zostaje zawodnikiem sumo, który porywa fanów swoim zawadiactwem, ale jednocześnie następuje na odcisk tym, dla których tradycja to świętość.
Dziennikarka (2022 Netflix)
Zaangażowana dziennikarka wytrwale poszukuje prawdy o rządowym skandalu korupcyjnym, nie bacząc na wysiłki wpływowych wrogów, aby zneutralizować jej doniesienia.
"He is expecting” (2022 Netflix)
Akcja rozgrywa się w świecie, w którym mężczyźni mogą rodzić dzieci. Kentarō Hiyama to pracownik biurowy, który niespodziewanie zachodzi w ciążę.
Kwartet (2017, Netflix)
Po przypadkowym spotkaniu czwórka muzyków postanawia stworzyć kwartet i wspólnie spędzić zimę w przytulnej willi w Kariuzawie - lecz w powietrzu wisi tajemnica.
Ju-On: Origins (2020, Netflix)
Badacz zjawisk nadprzyrodzonych szuka przeklętego domu, w którym wiele lat temu coś strasznego przydarzyło się pewnej matce i jej dziecku.
Fallowers (2020, Netflix)
Młoda aktorka zyskuje popularność dzięki niepozowanemu zdjęciu wrzuconemu na Instagrama, po czym poznaje inne kobiety z Tokio, które realizują swoje marzenia.
.jpg)
Milion jenów od kobiety (2017, Netflix)
Pięć pięknych i tajemniczych kobiet wprowadza się do niespełnionego pisarza Shina, który prowadzi ich nietypowe gospodarstwo domowe za hojne miesięczne wynagrodzenie.
Warsztat ( Atelier) (2015, Netflix)
Opowieść o świeżo upieczonej absolwentce tekstyliów, która rozpoczyna pracę w renomowanym studiu bielizny haute couture w luksusowej dzielnicy Ginza.
Samurai gourmet (2017, Netflix)
Świeżo upieczony emeryt Takeshi ponownie odkrywa przyjemności kuchni i życia, nawiązując kontakt ze swoim wewnętrznym wojownikiem i jedząc to, na co naprawdę ma ochotę.
.jpg)
Yū Yū Hakusho (2023, Netflix)
Zbuntowany nastolatek musi nauczyć się władać swoimi mocami, aby ocalić najbliższych. Serial oparty jest na mandze pod tym samym tytułem wydawanej w latach 1990-94. Jej autorem jest Yoshihiro Togashi ( Hunter x Hunter).
Muszę tu wspomnieć o filmach anime, które mają wielu miłośników.
Jednym z najbardziej popularnych filmów jest "Mój sąsiad Totoro" w reżyserii Hayao Miyazakiego. Film opowiada o dwóch siostrach, Mei i Satsuki, które przeprowadzają się wraz z ojcem do starego domu na wsi, aby być bliżej matki leżącej w szpitalu. Satsuki poznaje chłopca z sąsiedztwa o imieniu Kanta, który, mimo wcześniejszej antypatii, zaprzyjaźnia się z nią. Pewnego dnia siostry spotykają sympatyczne leśne stworzenia-duchy zwące się Totoro i od tego czasu ich życie zaczyna przepełniać magia. Natura i wyobraźnia pomagają im w potrzebie, ukazując jednocześnie siłę i piękno świata, który ich otacza.
Kolejny, piękny, film tego reżysera to "Spirited Away: W krainie bogów". Dziesięcioletnia Chihiro i jej rodzice przeprowadzają się do nowego miasta. Po drodze przypadkowo gubią trasę i zatrzymują się przed dziwnym murem pośrodku lasu. Rodzice Chihiro decydują się zobaczyć, co jest po drugiej stronie ściany i mimo protestów Chihiro przechodzą przez bramę w murze. Wszyscy troje trafiają do miejsca, które wygląda jak opuszczone miasteczko.
Jeden z moich ulubionych filmów anime to "Ruchomy zamek Hauru". Osiemnastoletnia Sophie pracuje w sklepie kapeluszniczym, należącym do jej zmarłego ojca. Pewnego dnia, podczas rzadkiej wyprawy 'na miasto' Sophie nieoczekiwanie napotyka przystojnego czarnoksiężnika Hauru. Dwaj żołnierze zaczepiają Sophie, chcąc zaprosić ją na randkę, wbrew jej woli. Hauru pojawia się jednak w odpowiedniej chwili i ratuje Sophie od towarzystwa wojaków.
Oraz bardzo popularny "Księżniczka Mononoke". Akcja filmu rozgrywa się w Japonii w okresie Muromachi (przypada on na lata 1336–1537). Film opowiada o konflikcie między strażnikami lasu (wszelkiego rodzaju duchy, bóstwa i zwierzęta) a ludźmi niszczącymi przyrodę ze względu na cele ekonomiczne.
Inne filmy tego reżysera to: "Nausicaä z Doliny Wiatru", "Laputa – podniebny zamek", "Podniebna poczta Kiki", "Szkarłatny pilot", "On Your Mark", "Ponyo", "Zrywa się wiatr".
Makoto Shinkai jest reżyserem anime "Kimi no na wa", który opowiada historię dwojga licealistów mieszkających w różnych częściach Japonii, którzy zamieniają się ciałami.
Kolejnym jego filmem jest "Ogród słów". Wraz z początkiem pory deszczowej w Tokio Takao Akizuki, 15-letni uczeń pragnący zostać szewcem, decyduje się wagarować i idzie do ogrodu by tworzyć projekty obuwia. Tam spotyka Yukari Yukino, 27-latkę która zamiast zjawić się w pracy pije w parku piwo. Okazuje się, że zawsze podczas deszczu zamiast iść do pracy lub szkoły, oboje przychodzą do tego samego miejsca w ogrodzie. Kobieta jest zafascynowana pasją chłopaka i szybko się z nim zaprzyjaźnia. Wkrótce tworzy się między nimi niezwykła więź.
Będąc w Japonii, miałam okazję zobaczyć rysunki, powstałe do tego filmu.
Kolejny słynny reżyser to Satoshi Kon. "Millennium Actress" opowiada historię dokumentalisty badającego życie starszej aktorki, w którym świat rzeczywisty i filmowy się zacierają. Film jest oparty na życiu Setsuko Hara oraz Hideko Takamine.
"Rodzice chrzestni z Tokio" opowiada o tym, jak troje bezdomnych ludzi opiekowało się porzuconym niemowlakiem, i przy pomocy wskazówek pozostawionych przy maleństwie odnaleźć jego prawdziwych rodziców.
"Paprika" opowiada historię grupy niezależnych badaczy, którzy opracowują technologię pozwalającą na wejście do snu innych osób. Jest ona wykorzystywana w nowej metodzie psychoterapii, dzięki której tak zwani „detektywi snu” mogą diagnozować i leczyć zaburzenia wynikające z ukrytych w podświadomości lęków i myśli. Wszystko to możliwe jest dzięki urządzeniu zwanemu „DC Mini”. Jedną z osób zajmujących się taką działalnością jest doktor Atsuko Chiba. W świecie snów pojawia się ona jako swoje alter ego - Paprika.
Inne filmy tego reżysera to: "Perfect Blue" i "Paranoia Agent".
Klejny słynny reżyser to Isao Takahata. "Grobowiec świetlików" opowiada o losach dwójki dzieci w ostatnich dniach wojny.
"Powrót do marzeń" rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych: w roku 1982 oraz 1966. W 1982, 27-letnia Taeko bierze kilka dni urlopu ze swojej firmy w Tokio. Postanawia wypocząć na wsi, gdzie mieszka jej daleka rodzina. Podczas samotnej podróży w nocnym pociągu, powracają do niej wspomnienia z czasów, gdy była dziewczynką w latach 60. Wspomina najważniejsze chwile własnego dzieciństwa, przy okazji zastanawiając się nad tym, co zostało z jej szczenięcych planów i ideałów.
"Księżniczka Kaguya" opowiada o starzejącym się zbieraczu bambusu, któty w jednej z łodyg rośliny znajduje malutką dziewczynkę. Bierze ją za księżniczkę zesłaną mu przez niebiosa jako błogosławieństwo. Wraz z żoną wychowują ją jak własną córkę. Z czasem dziewczynka wyrasta na piękną kobietę. Otoczona mnóstwem adoratorów konsekwentnie odrzuca wszystkie propozycje zaręczyn. A najbardziej zdeterminowanym kandydatom wyznacza niemożliwe do spełnienia zadania. Pewnego dnia w księżniczce Kaguya zakochuje się sam cesarz...
Film "O dziewczynie skaczącej przez czas",w reżyserii Mamoru Hosoda, opowiada historię Makoto, która przypadkowo znajduje urządzenie,dające jej zdolność cofania się w czasie.
"Kocia zupa" w reżyserii Tatsuo Sato, opowiada historię kotki, Nyaako, której duszę kradnie Śmierć. Brat bohaterki, Nyatta postanawia wyruszyć wraz z nią w podróż, w celu odzyskania zguby. Wspólnie przemierzają wszechświat, spotykając na swej drodze niezwykłe postacie i uczestnicząc w niesamowitych wydarzeniach.
"W stronę lasu Świetlików" w reżyserii Takahiro Omori, opowiada historię dziewczynki o imieniu Hotaru i jej przyjaźni z Ginem, chłopakiem ze świata nadprzyrodzonego.
Jednym z najbardziej popularnych filmów jest "Mój sąsiad Totoro" w reżyserii Hayao Miyazakiego. Film opowiada o dwóch siostrach, Mei i Satsuki, które przeprowadzają się wraz z ojcem do starego domu na wsi, aby być bliżej matki leżącej w szpitalu. Satsuki poznaje chłopca z sąsiedztwa o imieniu Kanta, który, mimo wcześniejszej antypatii, zaprzyjaźnia się z nią. Pewnego dnia siostry spotykają sympatyczne leśne stworzenia-duchy zwące się Totoro i od tego czasu ich życie zaczyna przepełniać magia. Natura i wyobraźnia pomagają im w potrzebie, ukazując jednocześnie siłę i piękno świata, który ich otacza.
Kolejny, piękny, film tego reżysera to "Spirited Away: W krainie bogów". Dziesięcioletnia Chihiro i jej rodzice przeprowadzają się do nowego miasta. Po drodze przypadkowo gubią trasę i zatrzymują się przed dziwnym murem pośrodku lasu. Rodzice Chihiro decydują się zobaczyć, co jest po drugiej stronie ściany i mimo protestów Chihiro przechodzą przez bramę w murze. Wszyscy troje trafiają do miejsca, które wygląda jak opuszczone miasteczko.
Jeden z moich ulubionych filmów anime to "Ruchomy zamek Hauru". Osiemnastoletnia Sophie pracuje w sklepie kapeluszniczym, należącym do jej zmarłego ojca. Pewnego dnia, podczas rzadkiej wyprawy 'na miasto' Sophie nieoczekiwanie napotyka przystojnego czarnoksiężnika Hauru. Dwaj żołnierze zaczepiają Sophie, chcąc zaprosić ją na randkę, wbrew jej woli. Hauru pojawia się jednak w odpowiedniej chwili i ratuje Sophie od towarzystwa wojaków.
Oraz bardzo popularny "Księżniczka Mononoke". Akcja filmu rozgrywa się w Japonii w okresie Muromachi (przypada on na lata 1336–1537). Film opowiada o konflikcie między strażnikami lasu (wszelkiego rodzaju duchy, bóstwa i zwierzęta) a ludźmi niszczącymi przyrodę ze względu na cele ekonomiczne.
Inne filmy tego reżysera to: "Nausicaä z Doliny Wiatru", "Laputa – podniebny zamek", "Podniebna poczta Kiki", "Szkarłatny pilot", "On Your Mark", "Ponyo", "Zrywa się wiatr".
Makoto Shinkai jest reżyserem anime "Kimi no na wa", który opowiada historię dwojga licealistów mieszkających w różnych częściach Japonii, którzy zamieniają się ciałami.
Kolejnym jego filmem jest "Ogród słów". Wraz z początkiem pory deszczowej w Tokio Takao Akizuki, 15-letni uczeń pragnący zostać szewcem, decyduje się wagarować i idzie do ogrodu by tworzyć projekty obuwia. Tam spotyka Yukari Yukino, 27-latkę która zamiast zjawić się w pracy pije w parku piwo. Okazuje się, że zawsze podczas deszczu zamiast iść do pracy lub szkoły, oboje przychodzą do tego samego miejsca w ogrodzie. Kobieta jest zafascynowana pasją chłopaka i szybko się z nim zaprzyjaźnia. Wkrótce tworzy się między nimi niezwykła więź.
Będąc w Japonii, miałam okazję zobaczyć rysunki, powstałe do tego filmu.
Kolejny słynny reżyser to Satoshi Kon. "Millennium Actress" opowiada historię dokumentalisty badającego życie starszej aktorki, w którym świat rzeczywisty i filmowy się zacierają. Film jest oparty na życiu Setsuko Hara oraz Hideko Takamine.
"Rodzice chrzestni z Tokio" opowiada o tym, jak troje bezdomnych ludzi opiekowało się porzuconym niemowlakiem, i przy pomocy wskazówek pozostawionych przy maleństwie odnaleźć jego prawdziwych rodziców.
"Paprika" opowiada historię grupy niezależnych badaczy, którzy opracowują technologię pozwalającą na wejście do snu innych osób. Jest ona wykorzystywana w nowej metodzie psychoterapii, dzięki której tak zwani „detektywi snu” mogą diagnozować i leczyć zaburzenia wynikające z ukrytych w podświadomości lęków i myśli. Wszystko to możliwe jest dzięki urządzeniu zwanemu „DC Mini”. Jedną z osób zajmujących się taką działalnością jest doktor Atsuko Chiba. W świecie snów pojawia się ona jako swoje alter ego - Paprika.
Inne filmy tego reżysera to: "Perfect Blue" i "Paranoia Agent".
Klejny słynny reżyser to Isao Takahata. "Grobowiec świetlików" opowiada o losach dwójki dzieci w ostatnich dniach wojny.
"Powrót do marzeń" rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych: w roku 1982 oraz 1966. W 1982, 27-letnia Taeko bierze kilka dni urlopu ze swojej firmy w Tokio. Postanawia wypocząć na wsi, gdzie mieszka jej daleka rodzina. Podczas samotnej podróży w nocnym pociągu, powracają do niej wspomnienia z czasów, gdy była dziewczynką w latach 60. Wspomina najważniejsze chwile własnego dzieciństwa, przy okazji zastanawiając się nad tym, co zostało z jej szczenięcych planów i ideałów.
"Księżniczka Kaguya" opowiada o starzejącym się zbieraczu bambusu, któty w jednej z łodyg rośliny znajduje malutką dziewczynkę. Bierze ją za księżniczkę zesłaną mu przez niebiosa jako błogosławieństwo. Wraz z żoną wychowują ją jak własną córkę. Z czasem dziewczynka wyrasta na piękną kobietę. Otoczona mnóstwem adoratorów konsekwentnie odrzuca wszystkie propozycje zaręczyn. A najbardziej zdeterminowanym kandydatom wyznacza niemożliwe do spełnienia zadania. Pewnego dnia w księżniczce Kaguya zakochuje się sam cesarz...
Film "O dziewczynie skaczącej przez czas",w reżyserii Mamoru Hosoda, opowiada historię Makoto, która przypadkowo znajduje urządzenie,dające jej zdolność cofania się w czasie.
"Kocia zupa" w reżyserii Tatsuo Sato, opowiada historię kotki, Nyaako, której duszę kradnie Śmierć. Brat bohaterki, Nyatta postanawia wyruszyć wraz z nią w podróż, w celu odzyskania zguby. Wspólnie przemierzają wszechświat, spotykając na swej drodze niezwykłe postacie i uczestnicząc w niesamowitych wydarzeniach.
"W stronę lasu Świetlików" w reżyserii Takahiro Omori, opowiada historię dziewczynki o imieniu Hotaru i jej przyjaźni z Ginem, chłopakiem ze świata nadprzyrodzonego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz