Bardzo blisko hotelu znajduje się jedna z najsłynniejszych dzielnic- Asakusa. W okresie Edo Asakusa znajdowała się poza oficjalnymi granicami miasta, a w jej obszarze powstała duża dzielnica czerwonych latarni i liczne teatry kabuki. Po restauracji Meiji w 1884 roku dzielnica została podzielona na siedem części, z których szósta „Rokku”, była szczególnie popularna jako obszar rozrywki. Rozrywka w okolicy rozwinęła się i zmodernizowała na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszy japoński teatr kinetograficzny, „Denkikan”, został otwarty w Asakusa w 1903 roku. W okolicy powstała także „Ryōunkaku” pierwszy w kraju wieża z windą, która stała się popularnym punktem orientacyjnym. Jednak została zniszczona podczas Wielkiego Trzęsienia Ziemi w Kantō w 1923 roku. Do połowy lat 70-tych ubiegłego wieku Asakusa była miejscem, w którym najjaśniejsze gwiazdy japońskiej rozrywki zdobywały swoje podstawowe doświadczenie. Jednak później okoliczne teatry stopniowo przenosiły się gdzie indziej, a znaczenie Asakusy jako dzielnicy rozrywkowej spadło.
Chcieliśmy zobaczyć Asakusa Chikagai, jedną z najstarszych podziemnych ulic handlowych (chikagai) w Japonii, jednak nie znaleźliśmy tego miejsca, chociaż dotarliśmy bardzo blisko-na ulicę Shin-Nakamise, pełną sklepików z pamiątkami.
Kupiliśmy tam parę prezentów i znaleźliśmy chińską restaurację, gdzie spróbowaliśmy jedne z najlepszych gyoza, jakie jedliśmy nie tylko w Japonii.
Poszliśmy na ulicę Nakamise-dori, prowadzącej do świątyni Sensō-ji. Ma ona długość ok. 250 m i jest wypełniona po obu stronach straganami. Oprócz typowych japońskich pamiątek, takich jak yukata, czy wachlarze, są tam tradycyjne lokalne przekąski i słodycze. Uliczka powstała w latach 1688–1735, kiedy okolicznym mieszkańcom udzielono pozwolenia na zakładanie sklepów na drodze prowadzącej do świątyni.
Skytree w tle.
Sensō-ji to najstarsza świątynia buddyjska w Tokio a także ważne centrum kultu poświęcone bogini (bosatsu) miłosierdzia, współczucia i życzliwości Kannon (także Kanzeon). Bierze ona na siebie cierpienie i pomaga odzyskać siły utracone w walce. W 645 roku kapłan buddyjski o imieniu Shōkai przybył z pielgrzymką do tego regionu i zbudował pawilon dla Kannon, ale po objawieniu, którego doznał we śnie, postanowił ukryć posążek, który do dziś nigdy nie był wystawiany. W okresie Kamakura (1185–1333) siogunowie okazywali wielkie oddanie Sensō-ji, a jej znaczenie rosło. W 1590 roku Ieyasu Tokugawa, wybrał Sensō-ji jako świątynię tytularną rodu, w której odbywały się ich modlitwy. Również kolejni siogunowie rodu Tokugawa często odwiedzali Sensō-ji, a wiara w Kannon rozprzestrzeniła się wśród zwykłych ludzi w okresie Edo (1603–1867). Świątynia jest jedną z głównych atrakcji turystycznych stolicy Japonii, przyciąga co roku ok. 30 mln odwiedzających.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz