Uji. Japonia 2024

Pojechaliśmy do miasteczka  Uji,  znajdującego się niedaleko Kioto.

 Taki pociąg jeździ do Nara. 

Dworzec w Uji. 

Miasto leży w południowej części prefektury Kioto, w połowie odległości pomiędzy Kioto i Nara, dwoma najsłynniejszymi japońskimi centrami historycznymi i kulturowymi. Bliskość tych dwóch dawnych stolic zaowocowała wczesnym rozwojem Uji jako samodzielnego centrum kulturalnego. Uji słynie z zielonej herbaty. Podczas gdy świątynia Kōzan-ji w Kioto uważana jest za pierwotne miejsce uprawy herbaty w Japonii, to herbata Uji stała się znana ze swojej najwyższej jakości już w 1100 roku.

Uji jest miejscem wielu wydarzeń opisanych w ostatnich dziesięciu rozdziałach („Dziesięć zwojów z Uji”, Uji-jūjō) arcydzieła literackiego z XI wieku Genji monogatari autorstwa damy dworu Murasaki Shikibu zaliczonej do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji. Jednym z obiektów wymienionych w opowieści jest główny most nad rzeką Uji. Został on po raz pierwszy zbudowany około 646 roku, ale był wielokrotnie niszczony i wymieniany. 

 

 

Niezależna świątynia buddyjska Byōdō-in to miejsce przechowywania wielu dzieł sztuki i jedna z największych atrakcji turystycznych rejonu Kioto. Zbudowana w X wieku jako rezydencja arystokratyczna. W 1052 roku Michinaga Fujiwara podarował ją swojemu synowi Yorimichiemu. Ten jednak przekształcił ją w świątynię buddyjską. Na terenie świątyni znajduje się grób Yorimasy Minamoto (1104–1180), który popełnił tam seppuku (uważa się, że to pierwszy znany przypadek tego rodzaju samobójstwa) po przegranej walce z Tairami nad rzeką Uji, w pobliżu tej świątyni. 

Główny pawilon kompleksu, Amida-dō (jedyna zachowana budowla z okresu Heian). We wczesnym okresie Edo zaczęto go nazywać Pawilonem Feniksa, w wyniku skojarzenia konstrukcji budowli z ptakiem o szeroko rozłożonych skrzydłach przy patrzeniu od frontu oraz parą zwróconych ku sobie feniksów na dachu. Wielokrotnie był rozbudowywany i odbudowywany po klęskach żywiołowych.

Pawilon Feniksa znajduje się na rewersie monety 10-jenowej i na banknocie 10 000 jenów. W grudniu 1994 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu Zespół zabytkowy dawnego Kioto, Uji i Ōtsu.

Zwiedziliśmy także tamtejsze muzeum, w którym szczególmie podobała nam się komnata z freskami przedstawiającymi cztery pory roku. 

Mnóstwo tu sklepików z wyrobami z zielonej herbaty, oraz stoisk z dodami z  matcza.

Wyspa To No Shima 

Przyjazny żuraw

Na tej wyspie w 1288 r. mnich Eison (założyciel buddyjskiej sekty Shingon Risshu) zbudował kamienną, trzynastokondygnacyjną pagodę, która została zniszczona podczas powodzi w  1756 r. i odbudowana w 1908 r.  Jusanju sekito, jest najwyższą pagodą w kraju  (15 m).

Poszliśmy do oddalonego 2 km. wiszącego mostu. Droga była piękna, podziwialiśmy zalesione góry i kanion rzeki Uji. 

Wróciliśmy do miasta drugim brzegiem. 

Zaszliśmy do  Kōshō-ji,  klasztoru szkoły zen sōtō de la escuela zen sōtō. To pierwsza świątynia wybudowana jako klasztor zen w Japonii, utrzymana w chińskim stylu. Klasztor został wybudowany przez Eiheia Dōgena w Fukakusa na południu od Kioto. Prace rozpoczęły się w 1230 roku.

Byliśmy tu prawie sami; cisza i spokój....

 

 

aż nadciągnęła grupa turystów i po ciszy. 

Chram shintō Ujigami-jinja poświęcony jest kultowi kami cesarza Ōjina, jego syna, księcia Ujinowake Iratsuko i cesarza Nintoku (starszego brata Ōjina). W grudniu 1994 chram został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Honden (sala główna – skarb narodowy), która została zbudowana pod koniec okresu Heian (794–1185), jest najstarszym zachowanym budynkiem w Japonii.

W drodze na dworzec szukaliśmy otwartej restauracji, o 14.00, co nie było  łatwe. Na szczęście znaleźliśmy jedną, pustą i kelnerka, babcia przyniosła nam jedzonko, które średnio nam smakowało. 

 

Omlet z ryżem i liśćmi przypominającymi szpinak.

Omlet z kalmarami i grzybami. 

Po powricie panowie "naprawili nam łóżka, bo Esaú wysłał im rano maila ze skargą na niewygodne materace. Taki to naprawili- drewniane skrzynki pod łóżkiem. Ja pierdzielę!!!!!